เวลาตีสาม ณ หมู่บ้านเซโมโลลาวัง (Cemoro Lawang) เกาะชวาตะวันออก ประเทศอินโดนีเซีย ชาวบ้านเจ้าของพื้นที่ส่วนใหญ่ยังคงหลับใหล แต่นักท่องเที่ยวบางกลุ่มที่ไม่ได้จองรถจี๊ปหรือซื้อทัวร์เอาไว้ กำลังทยอยเดินเท้าฝ่าความมืดมิดและอากาศหนาวเย็นออกจากตัวหมู่บ้านไปยังจุดชมวิวเซรูนิ (Seruni Viewpoint) โดยมีเป้าหมายเดียวกันคือเพื่อสัมผัสความตรึงตราตรึงใจของภูเขาไฟโบรโม่ เคล้าแสงแรกของวันที่ทอประกายเป็นฉากหลัง ฉันกระชับไฟฉายขนาดเล็กในมือและเร่งฝีเท้าตามหนุ่มสาวชาวตะวันตกกลุ่มใหญ่ข้างหน้าให้ทัน แม้ไม่เคยรู้จักพูดคุยกันมาก่อน แต่ฉันก็ขอเดินเกาะกลุ่มไปด้วยแบบเนียนๆ เพราะหากทิ้งห่างจากนักเดินทางคนอื่นจนลับสายตา การเดินคนเดียวในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องสนุกนัก กลัวทั้งผี กลัวทั้งโจร ยิ่งพอพ้นเขตหมู่บ้านไปแล้ว ข้างทางก็มีแต่ป่าธรรมชาติสลับไปกับไร่พืชผักเป็นบางช่วง ดูไม่น่าจะขอความช่วยเหลือใดๆ จากใครได้ในกรณีที่เกิดเหตุฉุกเฉิน...